۵ صبح

صدای گریه می آمد‌‌‌....

از همه فاصله گرفت...

به سه کنجِ همیشگی اش پناه برد....

سرش را خم کرد‌...

گوش هایش را پوشاند...

و با صدای پیچیده شده هم نوا شد....